Αβία/Ακρογιάλι
Η περιοχή αυτή οφείλει το σημερινό της όνομα στο μυθικό βασιλιά της Μεσσηνίας, τον Κρεσπόντη, που την μετονομάστηκε μετά την κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Δωριείς που τιμήσαν την Αβία, κόρη του ήρωα Ηρακλή. Η Αβία, διωγμένη από τους Αχαιούς, κατέφυγε τελικά σε αυτό το μέρος για να σώσει το βρέφος της κατασκευάζοντας ένα ναό προς τιμήν του πατέρα της.
Στις αρχές του 15ου αιώνα οι Βενετοί έχτισαν το κάστρο της Μαντινείας στη θέση της αρχαίας πόλης. Ήταν η έδρα της βαρώνης με το ίδιο όνομα. Η Μαντίνεια εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της για να ξεφύγει από τις πειρατικές επιδρομές και εγκαταστάθηκαν στο άνω χωριό της Μεγάλης Μαντινείας. Η κατεστραμμένη πόλη του κάστρου έλαβε το όνομα Παλαιοχώρα. Το 1775, στον χώρο του ναού του Ασκληπιού χτίστηκε η Εκκλησία της Κοίμησης.
Από τα μέσα του δέκατου αιώνα, οι κάτοικοι της Μεγάλης Μαντινείας άρχισαν να εγκαθιστώνται ξανά στην παραλία, στους οικισμούς Παλαιοχώρα, Αρχοντικό και Κοπανοί(σύγχρονο Ακρογιάλι). Στη συνέχεια η Παλαιοχώρα έγινε έδρα της κοινότητας της Μεγάλης Μαντίνειας το 1924. Το 1926 τόσο ο οικισμός Παλαιοχώρας όσο και η κοινότητα μετονομάστηκαν σε Αβία. Το 1998, η κοινότητα Αβία συγχωνεύθηκε με άλλες 7 κοινότητες που αποτελούν το νέο δήμο Αβίας, με έδρα το Κάμπο.
Κιτριές
Κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, ο Κιτριές ήταν έδρα των Μπέηδως της Μάνης και ήταν το σημαντικότερο και ζωτικότερο λιμάνι του Μεσσηνιακού Κόλπου από το οποίο έλαβαν χώρα οι εισαγωγικές και εξαγωγικές συναλλαγές της ευρύτερης περιοχής. Στο Κιτριές η ομώνυμη Συμφωνία γράφτηκε το 1819 με την οποία οι μεγάλες οικογένειες των Μαυρομιχάληδών, Γρηγορακίδων (Γρηγοριάνων) και Τρουπάκιδων υποσχέθηκαν την ειρήνη, την ενότητα και την ένωση των δυνάμεών τους μεταξύ τους στην επερχόμενη επανάσταση του 1821 για να μην έχουν καμία απώλεια. Επίσης, τον Μάρτιο του 1821, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ανέλαβε τη διοίκηση των Σπαρτιατικών δυνάμεων, κατόπιν απόφασης των ενωμένων οπλαρχηγών και καπεταναίων αυτών των χρόνων.
